Kaybolan Meslekler ve Son Ustalar

İnsanoğlunun tarihi kadar eskidir, mesleklerin tarihi. Hayatını sürdürebilmek için gerekli tüm ihtiyaçlarını el emeğine dayalı mesleklerle sağlamıştır insanoğlu. Önce kişisel ihtiyaçları karşılamak için başlayan üretim, mesleklerin çeşitli örgütler vâsıtasıyla yaygınlaşmasıyla birlikte toplumun tamamının hizmetine girmiştir. Meslekler sürekli bir değişim ve gelişim içerisinde olmuşlardır. Zaman çarkı içinde kaybolup unutulmaya yüz tutan zanâatları tuvallere taşımak da bir zanâat olsa gerek. M. Ali Diyarbakırlıoğlu’nun, Kaybolan Meslekler ve Son Ustalar adlı eserinde öyle zanâatlara yer verilmiş ki… Haratlık, lostracılık, çerçilik, köşkerlik, kutnu ve alaca dokumacılığı, sedefkarlık, nalıncılık, hallaçlık, hamutçuluk-kedenecilik, kendircilik-urgancılık, körükçülük, külekçilik, nalbantlık, sapçılık, semercilik, sepicilik, debbağlık, tabaklık, şimşir tarakçılık, yemenicilik… Günümüz birçok insanının anlamını dahi bilemeyeceği zanaatlar… Nice kadim şehrin çarşılarını mesken edinmiş köklü zanaatlar… Son ustalarla söyleşiler ve sanatçıların resimlerinin yer aldığı eserle kaybolmaya yüz tutmuş mesleklerimizin tanıtımlarının yapılması ve bu mesleklere hasredilen üretim ruhunun günümüz iş dünyasına yol gösterici olması amaçlanmış.