Eklenme tarihi 5 Nisan 2018
ABONE OLYerleşik Hayat Cesareti Kırdı
"Mukaddime Okumaları"nda konuşan Prof. Dr. Recep Şentürk, "Yerleşik hayattaki insanlar kendilerini yönetmezler, onları yöneticileri yönetir. Belli bir yönetim altında olmak da onlardaki cesareti yok eder" dedi.
“Mukaddime Okumaları”nda konuşan Prof. Dr. Recep Şentürk, “Yerleşik hayattaki insanlar kendilerini yönetmezler, onları yöneticileri yönetir. Belli bir yönetim altında olmak da onlardaki cesareti yok eder” dedi.
Esenler Belediyesi Kültür İşleri Müdürlüğü’nün düzenlediği “Mukaddime Okumaları”nda konuşan Prof. Dr. Recep Şentürk, İbn Haldun’un ünlü eseri “Mukaddime”yi Esenlerlilere anlatmaya devam ediyor. Dr. Kadir Topbaş Kültür Sanat Merkezi’nde düzenlenen “Mukaddime Okumaları”nda Prof. Dr. Recep Şentürk, Mukaddime’nin yerleşik hayatta yaşanlar ve göçebelerin kişilik özellikleriyle ilgili bölümünü ele aldı.
GÖÇEBELER KENDİLERİNİ KORURLAR
İnsanın alışkanlıklarının davranışlarını belirlediğini söyleyerek konuşmasına başlayan Şentürk, insan nerede yaşıyorsa yaşadığı yerin ona bir takım özellikler kazandırdığını ifade ederek şunları kaydetti:
“Göçebeler kendilerini koruma işini başkalarına havale etmezler çünkü onları koruyacak başka kimse yoktur. Kendilerini koruma konusunda da kimseye güvenmezler, yanlarında daima silah taşırlar. Çünkü dolaştıkları yerlerde sürekli tehdit altındadırlar. Yolda giderken her tarafa bakarlar. Bu insanlar çok az uyurlar, hatta bineklerinin üzerinde uyurlar. Bu kişiler tek başlarına çöllerde dolaşırlar ve kendi güçlerine güvenirler. Cesaret, bu kişilerin ahlakı haline gelmiştir. Gerektiğinde o cesaretlerini kendilerini koruma iç güdüsüyle hemen devreye sokarlar. Yerleşik hayatta yaşayanlar ise kendilerini koruma gereği hissetmezler.”
BASKI, CESARETİ KIRAR
Göçebelere kıyasla yerleşik hayatta yaşayanların cesaretsiz olduğunu ifade eden Şentürk, konuşmasına şöyle devam etti:
“Bu kişilerin devletlerin hükümlerine ve yönetime boyun eğmeleri onlardaki cesareti bozar ve onlardaki cesareti azaltır, kendini savunma duygusunu siler götürür. Bunun sebebi ise yerleşik hayatta olan insanlar kendi kendilerini yönetmezler, onları yöneticileri yönetir. Belli bir yönetim altında olmak da onlardaki cesareti yok eder. Yerleşik hayatta kendi kendini yöneten çok az insan vardır. Yerleşik hayattaki insan çoğunlukla başkasının yönetimi altındadır. Eğer yönetim adil ve adaletli ise, adaletli yönetim altında yerleşik hayattaki insanlar da kendi cesaretlerine güvenirler. Adaletli bir yönetim altında olunca cesaretli olmak, serbest hareket etmek onların tabiatı haline gelir. Eğer yerleşik hayattaki insanların yöneticileri zorbaysa, bu insanlardaki cesareti kırar. Kendini savunma yeteneğini yok eder. İnsanların ruhlarında tembellik olur. Dini hükümler zayıflamaya başlayınca insanlar devletin koyduğu kurallara uymaya başlarlar. İçinden gelerek değil de, devletin koyduğu kanunlara uyarlar. Baskı yönetimi altında herkes cesaretini kaybeder.”
