Eklenme tarihi 26 Temmuz 2012
ABONE OLArtık Onun Da Dostları Var
Esenler Belediyesi tarafından oluşturulan İftar Dostları, tek başına yaşam mücadelesi veren 77 yaşındaki Saliha Sevim Esin’e sürpriz yaparak evine misafir oldu. Esin, “Bugüne kadar yanımda Allah'tan başkası yoktu. Ama artık benim de birbirinden güzel dostlarım var” dedi.
Esenler Belediyesi tarafından oluşturulan İftar Dostları, tek başına yaşam mücadelesi veren 77 yaşındaki Saliha Sevim Esin’e sürpriz yaparak evine misafir oldu. Esin, “Bugüne kadar yanımda Allah’tan başkası yoktu. Ama artık benim de birbirinden güzel dostlarım var” dedi.
Menderes Mahallesi’nde küçük müstakil bir evde yaşayan 77 yaşındaki Saliha Sevim Esin, bu Ramazan’da çok mutlu. Çünkü onun da İftar Dostları var. O da herkes gibi Ramazan’ın bereketini yaşıyor şimdi. Herkes kadar mutlu, herkes kadar huzurlu değil belki; ama herkes kadar O da yalnız değil şimdi. Esenler Belediyesi Sosyal Yardım İşleri Müdürlüğü öncülünde gönüllülerden oluşturulan İftar Dostları O’nun da dostu artık. Her akşam bir kimsesiz yaşlıyı evinde ziyaret ederek onunla birlikte iftar yapan İftar Dostları O’nun da kapısını çalıyor… Saliha teyzenin sofrası paylaşılıyor, bir anda evine Ramazan’ın bereketi çöküyor… Ev bayram yerine dönüyor. Nasıl sevinmesin ki? Her gün dört duvar arasında tek başına iftar açarken bugün tam 12 kişi var, Saliha teyzenin evinde… “Bana bir milyar verseydiniz bu mutluluğu yaşatamazdınız, Allah sizlerden razı olsun” diyor sevinç gözyaşları içinde Saliha teyze. Suyunu, ekmeğini, çorbasını paylaşıyor İftar Dostları ile… Dertlerini, tasalarını, ümitlerini dillendiriyor can yoldaşı kabul ettiği İftar Dostları’na… “Dost” kelimesi kadar sıcak ve samimi bir atmosferde açılan iftar, içilen çaylar, neşesine neşe katıyor.
“AH KEŞKE HER AKŞAM OLSA”
“Ramazan’ı tüm yüreğimde hissediyorum” diyor Saliha teyze. Gözlerinin içi gülüyor konuşurken. Bir şeyler anlatmaya başladığında göz kapakları hızlı açılıp kapanıyor heyecandan. Şefkat ve merhamet iklimi Ramazan’da paylaşmanın, sevinmenin ve sevinçlere ortak olmanın önemli olduğunu dile getiriyor. Yokluk ve zorluklarla geçen koca bir ömre rağmen hayata sımsıkı sarıldığını ve her geçen güne yeni bir başlangıç, yeni bir dönüm noktasıymış gibi tutunduğunu söylüyor. Gözlerinden dökülen birkaç damla yaşlarla beraber sözlerine şöyle devam ediyor: “Bugüne kadar yanımda Allah’tan başkası yoktu. Ama artık benim de birbirinden güzel dostlarım var. Yalnız değilim. Esenler Belediyesi’nden Allah razı olsun. Bana maddi ve manevi her konuda destek oluyor, her sıkıntımla ilgileniyorlar. Ramazan’da hep yanımdalar. Bu akşam yaşadığım mutluluğu tarif etmekte zorlanıyorum.” Ayrılık vakti gelince hüzün kaplıyor bir anda odayı… Salih teyzeyi yalnız bırakacak olmanın verdiği acı ile kimse yüzüne bakamadan elini öperek izin istiyor İftar Dostları bir bir… Ve Saliha teyzenin dilinden dökülüveriyor kalbinden geçenler: “Ah, keşke her akşam birlikte olabilseydik…”