Kanatlı Ağaç – Burak Varlık

Büyük bir ovada yalnız başına duran bir ardıç ağacı vardır. Yalnızlığını sadece, ilkbaharda göçmen kuşların gelmesiyle giderir. Bir gün bir ardıç kuşu, yumurtasını ardıç ağacının dalında bırakır. Yumurtayı fark eden ardıç ağacı, yumurtayı korur. Bir süre sonra yumurtadan sevimli bir ardıç kuşu çıkar. Ağaç onu kış şartlarından korur, ısıtır, besler ve büyütür. Kuş ve ağaç çok iyi anlaşırlar. Kuş “anne” diye seslenir ağaca. Ağaç birden insan formuna büyüleyici bir şekilde dönüşür. Anne olmuştur. Kuş uçarken gördüğü yerleri, ağacın da görmesi için onu dalından çekip götürmek ister. Fakat ağaç köklerini gösterir. Kuş ağacın onunla birlikte uçamayacağını anlar. Üzülür. Kuşların göç zamanı gelir. Ağaç, kuşun da diğer kuşlar ile gitmesini ister. Kuş gitmez. Ağacı yalnız bırakmak istememektedir. Ama bir yandan da dışarıdaki dünyayı merak eder. Ağacın ısrarlarıyla kuş diğer kuşlarla birlikte göç eder. Ayrılmak ikisini de üzmüştür. Ağaç mevsimler boyunca kuşu bekler. İlkbahar gelir. Göçmen kuşlar geri gelir. Ağacın gözleri kuşu arar. Fakat ardıç kuşunu göremez. Birden kuş, yaralı bir şekilde görünür. Ardıç ağacı onu fark eder. Yaralarına bakar, iyileştirir. Yine bir aradadırlar. Birlikte şarkı söylerler. Tekrar göç mevsimi gelir. Kuş yine gitmek istemez. Ağaç yine göç etmesini söyler. Kuş istemeye istemeye gider. Kuş uzun bir zaman geri dönmez. Ardıç ağacı koca ovada yine yalnız kalmıştır. Göçmen kuşlar gelir. Fakat ardıç kuşu yoktur. Yıllar geçer. Ağaç yaşlanmıştır. Dalları kuruyup kırılmaya başlar. Ardıç kuşu yıllar sonra geri gelir. Neşelidir. Ağacı özlemiştir. Fakat ardıç ağacı eski neşesinde değildir. Ölmek üzeredir. Yağmur başlar. Ardıç kuşu tekrar gider. Yağmur biter. Gökkuşağı çıkar. Gökkuşağının içinden onlarca kuş gelir. Ardıç ağacının dallarına konar. Ardıç kuşu da aralarındadır. Ardıç kuşu işaret verir. Tüm kuşlar aynı anda kanatlarını çırpar. Ardıç ağacı topraktan ayrılır ve uçmaya başlar. Ağaç artık kanatlı bir ağaçtır. Ardıç ağacı, kuşun gezdiği yerleri görür. Bir şey fark eder. Ardıç kuşu, gittiği her yere onun tohumlarını ekmiştir. Etrafta ardıç ağacına benzer yüzlerce ağaç vardır. Ardıç kuşu ve ağaç birbirlerine bakarlar. Gözlerinden bir damla yaş süzülür. Kanatlı ağaç, kuşlarla gün batımına doğru ilerleyip sonsuzluğa uçar.